Kompozytor renesansu Luca Marenzio (1553-1599) posłużył się tekstami Petrarki z „Canzoniere”. Osiem madrygałów z Madrigali a quattro voci. Libro primo (1585) w subtelnym wyrazie i lekkim stylu, dają wyobrażenie całokształtu poetyckiego tego dzieła.

Lieder im Freien zu singen (Pieśni do śpiewania na wolnym powietrzu) Felixa Mendelssohna (1809-1847) z op.41, 48, 59, 88 i 100 powstawały między 1836 a 1843 rokiem. Kompozytor inspirował się poezją wielu znaczących mistrzów pióra takich jak: Goethe, Lenau, Uhland czy Eichendorff. Każda pieśń opisuje jakiś aspekt pór roku i zmieniajacej się wtedy natury.

Paul Hindemith (1895-1963) urodzony w okolicach Frankfurtu nad Menem, do swoich Six Chansons (1939) w neoklasycznym stylu wykorzystał francuską poezję Rainera Marii Rilkego. Kompozycje te charakteryzują się wyjątkową malowniczością brzmieniową i przejrzystością obrazu poetyckiego.

Mieczysław Karłowicz (1876-1909) skomponował tylko 22 pieśni. Wszystkie między 1895-1896. Dziesięć z nich do poezji Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Medytacyjną atmosferę tej liryki buduje z jednej strony nostalgia i subtelna delikatność, z drugiej depresja i pesymizm. Aranżacja pieśni na kwartet wokalny dokonana przez Pere Pou Llomparta zbliżona jest do oryginału na głos i fortepian.

Pod pseudonimem J.H. Franz wydawał swoje prace kompozytorskie Bolko Graf von Hochberg (1843-1926). Jego Trzy Pieśni do słów Goethego są kompozycją o charakterze romantycznym, bliskim naturze. Dzięki uprzejmemu wsparciu i udostępnianiu materiału nutowego przez wydawnictwo André z Offenbach, możliwe było odkrycie na nowo tych perełek sztuki wokalnej, które z czasem niesłusznie poszły w zapomnienie.